Het jongetje kwam op een zaterdagmiddag in de week voor Kerstmis.
Hij moest twee cadeautjes hebben, een voor zijn moeder en een voor zijn vader. Ze moesten wel apart zijn, dus niet een cadeautje voor allebei
Hij zei: onze juf heeft gezegd , ga maar naar de wereldwinkel, daar hebben ze van alles en ze kunnen je ook heel goed helpen.
Jij hebt een heel verstandige juf zei ik en ik zal je zeker goed gaan helpen als het nodig is. Weet je al een beetje wat je hebben wilt?. Hij haalde zijn schouders op. Wil je eerst zelf even rondkijken of je iets leuks vindt. Kun je al cijfertjes lezen en hoeveel eurotjes heb je bij je ? Ja natuurlijk kan ik wel cijfertjes lezen, ik zit toch op school! zei hij verontwaardigd .Oei dat was een verkeerde vraag dacht ik. Hij ging ernstig op zoek en hij kon inderdaad goed cijfertjes lezen.
Voor zijn moeder kon hij wel iets vinden zei hij maar voor zijn vader werd het moeilijk. Wat doet je vader graag vroeg ik hem. Leest hij veel, drinkt hij graag een glaasje wijn of snoept hij graag? We hebben heerlijke chocolade, repen en bonbons, melk en bitter. En we hebben ook wel sleutelhangers. Is jouw vader nooit zijn sleutels kwijt? Nee, hij schudde zijn hoofd, nooit; een volmaakte vader dus die zijn sleutels nooit kwijt is. Of is dat meer een vrouwenkwaaltje ?
Maar, zei hij opeens: mijn vader kookt graag. Nou zei ik komt dat even goed uit, kijk hier liggen leuke kookboekjes met allemaal recepten met producten uit de wereldwinkel .Dat had hij nog niet gezien maar hij was meteen enthousiast. Ze waren wel een beetje boven zijn budget als hij zijn eurotjes eerlijk wilde verdelen maar hij pakte er toch een en ging toen op zoek naar iets voor zijn moeder. Dat was toch wel moeilijker dan hij dacht. Er was een engeltje en dat was niet zo duur. Een paar mooie lichtjes en sterretjes, heel mooi hoor als ze branden, ik stak er een aan. Nee dat was het niet, we hebben al zoveel engeltjes en lichtjes.
Kijk, zei ik hoe vind je dit kerstgroepje? Het was een heel klein kerstgroepje, een kleine Joseph een hele lieve kleine Maria, maar ik vond zelf het kindje bijzonder mooi een schattig kindje een klein kunstwerkje. Als ik jouw moeder was zou ik daar heel blij mee zijn.
Hij keek er naar en zei toen, het is wel mooi maar we hebben al een stalletje en mijn vader heeft een kindje gemaakt.
Een heer die inmiddels in de winkel gekomen was en van een afstand belangstellend het jongetje met zijn inkopen volgde begon te lachen en toen drong pas tot mij door dat de opmerking over het maken van een kindje wel heel dubbelzinnig was.
Maar mijn jonge klantje was zich dat niet bewust en hij ging verder met het zoeken naar een cadeautje voor zijn moeder en bedacht toen opeens dat zijn moeder gaatjes in haar oren had en dat ze het leuk zou vinden om oorbellen te krijgen.
Hij vond een paar mooie oorbellen en hij was zeer tevreden met zijn keus.
Toen we zijn inkopen afgingen rekenen bleek dat hij 30 euro cent tekort kwam en daar schrok hij zo van dat de tranen hem in de ogen kwamen.
Maar ik stelde hem gerust en zei: het is bijna januari en dan mogen we wat gaan afprijzen dus dat doe ik nu maar alvast , maar tegen niemand vertellen, hoor!
Ik heb zijn cadeautjes mooi ingepakt en hij ging bijna dansend de winkel uit. Toen was de mijnheer aan de beurt die intussen een mooie ketting had uitgezocht voor zijn vriendin. Het was een mooie maar dure halsketting. Die wil ik eigenlijk graag zei hij maar ik kom 30 euro cent te kort. Kunt u hem niet afprijzen? Ik zal het tegen niemand vertellen!
Mijnheer zei ik, u moest zich schamen. Ja hij schaamde zich kennelijk want hij wilde ook graag de 30 eurocent van het jongetje betalen. Maar dat wilde ik niet. Hij zei nog wel, ik heb nog nooit op zo’n interessante manier een cadeau gekocht en dat zal ik verder vertellen hoor.
Dag mevrouw!