Als u in de auto op de snelweg rijdt of meerijdt, kijkt u dan wel eens naar de middenberm? Een smal stukje grond tussen de vangrails, er groeit bijna niets, wat grassprietjes, brandnetels en soms een paardenbloem. Je krijgt medelijden met de middenberm. Dag en nacht rijden er auto’s met grote snelheid voorbij. Er is geen leven mogelijk, dieren kunnen er niet komen, vogels kunnen er niet nestelen en een konijntje dat uit het bos wil oversteken wordt dood gereden.
Maar aan beide kanten van de snelweg ziet het er anders uit. Daar groeit het gras welig in weilanden met madeliefjes en schaapjes of koeien. Er groeien in de zomer mais, tarwe en andere gewassen die goed worden verzorgd, besproeid en bemest. Er staan boerderijen of mooie huizen, er zijn bossen en rivieren ….. kortom, er is meestal een aantrekkelijk landschap waar je van kan genieten, zelfs in de winter als er sneeuw ligt. (maar je moet wel op het verkeer letten!)
Dat is het beeld van de wereld van vandaag. Er zijn landen en steden waar het goed is om te leven, waar vrede is en voldoende eten voor iedereen. Waar mensen respect hebben voor elkaar, waar kinderen naar school kunnen en met elkaar kunnen spelen, waar conflicten worden opgelost door met elkaar te praten en niet door oorlog.
Maar er is ook een andere wereld zoals in de middenberm tussen de vangrails, waar bijna geen leven mogelijk is. Door oorlogsgeweld is er dag en nacht mitrailleurvuur en zijn er bombardementen. Mensen zijn dakloos en vluchten weg, ze worden niet dood gereden op de snelweg maar verdrinken als ze in gammele bootjes de zee moeten oversteken.
Het kan wel eens gebeuren dat er in de middenberm tussen de vangrails toch een mooie bloem staat een klaproos of een margriet, die is daar waarschijnlijk door de wind heen geblazen en daar fleurt die middenberm dan een beetje van op.
Mensen kunnen ook helpen om de troosteloze toestand in de echte wereld te verbeteren. Het Rode Kruis bijvoorbeeld, Artsen zonder Grenzen, enzovoort ….
Aan de echte middenberm zoals wij die kennen tussen de vangrails kunnen wij niets doen. Dat is -denk ik- werk voor Rijkswaterstaat. Maar wij kunnen wél vanuit de plaats waarin wij leven meehelpen om de mensen die gevlucht zijn een beter leven te geven. Wij kunnen ze iets geven wat in de middenberm ontbreekt: Menselijkheid.
We kunnen ze in ons midden opnemen, in ons land, in ons dorp, in onze wijk, zodat ze zich hier thuis voelen en een beter bestaan kunnen opbouwen. Het goede kan overwinnen als we elkaar helpen. Zelfs in de middenberm !!!!!!